PiT-Sportief in video op AD.nl

Boksers met Parkinson delen klappen uit aan ingrijpende ziekte: ‘Na afloop voel ik me beter’

Hieronder het artikel dat verscheen in zowel de online-versie van het AD als in de zaterdag-editie. Hier maarliefst anderhalve pagina aandacht voor het Parkinson Boksen bij PiT-Sportief in Vlaardingen.

VIDEO
De ziekte van Parkinson onderdrukken door flink te boksen? Steeds meer mensen die kampen met de aandoening die onder meer trillende handen veroorzaakt, hebben er baat bij. Deelnemers slaan niet op elkaar in, maar werken al meppend aan hun kracht, coördinatie en uithoudingsvermogen. ,,Ik ben fitter en kan na afloop beter bewegen.’’

Op commando van instructeur Petra van Bergeijk slaat Dick Schoffelmeer (59) uit Oud-Beijerland in op een fictief iemand voor hem. Hij deelt de klappen uit op het voorgeschreven ritme: twee keer met links, dan met rechts en vervolgens nog twee ‘hoeken’. Schoffelmeer doet samen met vijf anderen mee aan een boksles voor mensen die kampen met de ziekte van Parkinson. De deelnemers slaan niet op elkaar, dat is hier ten strengste verboden, maar wel flink tegen de bokszakken en -ballen aan de zijkant van de sportstudio in Vlaardingen. Van Bergeijk mat de groep goed af. ,,Naar voren, en houd die snelheid erin! Juist: dát is ‘m’.’

Een halfuur eerder kwam Schoffelmeer nog wat moeilijk lopend de sportstudio aan de Van Baerlestraat binnen. Hij kampt al zes jaar met de ziekte van Parkinson (zie kader). De hersenziekte treft de Oud-Beijerlander vooral in zijn benen. ,,Ik kan moeilijk lange stukken wandelen, dan ga ik voorover lopen.” Tijdens de bokstraining huppelt hij wél door de vakken in de op de grond liggende loopladder. De sportles zorgt ervoor dat de ‘rem’ er bij Schoffelmeer even af gaat.

Trillen
Het eerste symptoom van Parkinson was bij Schoffelmeer een trillende hand. Een neuroloog stelde vervolgens snel de diagnose. ,,De impact was me toen nog niet zo duidelijk. Maar toen ik er informatie over inwon, bleek dat het toch wel serieus is. Het meest vervelende is dat het nooit verdwijnt en dat het alleen maar slechter wordt. De medicijnen zijn symptoombestrijding.”

Toen Schoffelmeer een jaar geleden hoorde over het bestaan van boksen voor mensen met Parkinson, ging hij meteen op zoek naar de mogelijkheden in de buurt. De bokslessen van Van Bergeijk in Vlaardingen, ruim 25 kilometer verderop, waren voor hem destijds het dichtstbij. Hij merkt dat de coördinatie in zijn gehele lichaam en zijn reactievermogen zijn verbeterd sinds hij bokst.

Rock Steady Boxing
Ed van Mil (50) uit Vlaardingen kende Van Bergeijk van haar buitensportlessen in de Vlaardingse Broekpolder en vroeg haar een paar jaar geleden of ze wellicht bokslessen aan hem en andere mensen met Parkinson wilde geven. De personal trainer ging op onderzoek uit. ,,Ik ben naar Ede gegaan, waar het ‘Sparking Boxing’ in Nederland is begonnen, en heb daar een cursus gevolgd. Het fenomeen is overgewaaid uit de Verenigde Staten. Daar heet het Rock Steady Boxing. In Amerika zijn ze veel verder dan wij: daar heb je heel grote boksscholen voor mensen met Parkinson.”

Van Bergeijk (55) begon in september 2018 op haar vorige locatie in Vlaardingen met de speciale bokslessen. Eerder dit jaar begon ook boksschool Gerard Bok in Rotterdam-Noord met bokslessen voor mensen met Parkinson. Elders in het land zijn de afgelopen jaren eveneens clubjes ontstaan.

Met de lessen in haar eigen sportstudio PIT-Sportief probeert Van Bergeijk (55) het coördinatievermogen, de conditie, balans én kracht van de deelnemers te verbeteren. Niet alleen door ze met handschoenen aan te laten slaan op een boksbal, maar ook door ze touwtje te laten springen en afwisselend met de linker- en rechterhand een tennisbal op de grond te laten stuiteren. ,,Het is belangrijk om iedereen in de gaten te houden en overbelasting te voorkomen. Maar ook om iemand aan te moedigen als een arm niet meer meebeweegt, wat bij mensen met Parkinson kan gebeuren. Je probeert het maximale eruit te halen, maar het gaat óók om plezier.”

Petra van Bergeijk geeft training aan Parkins boksers'.

Frustratie
Ze ziet dat deelnemers tijdens een boksles eventuele frustratie of boosheid los kunnen laten. Bijvoorbeeld over de diagnose zelf, of na een slechte dag. Dat beaamt Van Mil. ,,Het is echt een uitlaatklep. Alles in je wordt ‘geactiveerd’: denkwerk, concentratie. Je moet echt goed bij de les blijven. En na afloop voel ik me een stuk beter.”

Van Mil wijst erop dat er steeds meer wetenschappelijk bewijs komt voor de stelling dat sporten het beste medicijn is tegen Parkinson. Volgens de organisatie achter het Amerikaanse Rock Steady Boxing wijzen studies uit dat sporten waarbij de nadruk ligt op balans, motoriek, kracht en ritme een positieve invloed hebben op de flexibiliteit van het lichaam. Dat maakt bovendien al dopamine aan door te sporten. Veel mensen met Parkinson die boksen, ervaren dat de kwaliteit van leven verbetert.

Linkerarm
Bij bokser Van Mil komt de ziekte van Parkinson een jaar of zes geleden aan het licht. Eerst begint zijn linkerpink verder van zijn ringvinger af te staan. De dokter denkt eerst aan een beknelling van een zenuw. Later kan Van Mil tijdens een potje voetballen zijn linkerarm niet meer bewegen. Hij heeft ook cognitieve klachten. ,,De snelheid van informatieverwerking bleef achter. In een drukke omgeving ben je het al snel kwijt.”

Tijdens zijn werk als software-engineer kan Van Mil het tempo niet meer bijbenen. Hij raakt uiteindelijk arbeidsongeschikt. Nu doet hij vrijwilligerswerk en repareert hij twee ochtenden in de week gereedschap in het bedrijf van een vriend. In zijn eigen tempo. Aan de buitenkant is lang niet altijd te zien dat iemand Parkinson heeft. Van Bergeijk vergelijkt de ziekte daarom met een ijsberg. ,,Het topje zie je, maar er zitten nog veel symptomen onder.”

Vindt Van Mil het niet eng om Parkinson te hebben en niet te weten hoe de ziekte zich in de toekomst ontwikkelt? ,,Het is een gemene ziekte, er gebeurt veel van binnen. Maar mijn begeleiders bij Rijndam Revalidatie in Rotterdam wezen me erop dat niemand weet hoe hij of zij er morgen aan toe is. Dus je moet nú van het leven genieten.”

Niet doodgaan
Bokser Koos van Brandwijk (68) uit Vlaardingen schrok toen hij drie jaar geleden Parkinson bleek te hebben. ,,Maar ze zeggen dat je er niet aan doodgaat, dus dat is iets positiefs. En ik kan alles nog doen, inclusief spelen met de kleinkinderen, dus het beïnvloedt mijn leven niet.”

Behalve het innemen van de voorgeschreven medicijnen volgde Van Brandwijk ook het advies op om te gaan sporten. In een huis-aan-huisblad las hij over de start van de bokslessen van Van Bergeijk. Hij is al ruim twee jaar lid. ,,Ik merk dat ik fitter ben en beter kan bewegen. Als ik vanwege vakantie een paar weken niet ben geweest, merk ik dat het allemaal wat moeilijker gaat.”

Van Bergeijk geeft momenteel twee keer per week ‘Parkinson-boksles’, aan in totaal vijftien personen. Met alle liefde breidt ze het aantal uur in de week uit. Want ze vermoedt dat er nog wel meer mensen met Parkinson zijn die veel baat kunnen hebben bij het uitdelen van een paar flinke klappen.

Bron: AD, 29 nov. 2020